Tak tak! Jestem szczeniakiem! Wiesz jak ja się czuję?

To ja Ci o sobie opowiem.

Mieszkałem z mamą i rodzeństwem, znałem swoją rodzinę, swój dom i nagle duże zamieszanie, nowi ludzie podróż i nowy dom.

Nie ma braci, nie ma sióstr, nie ma mojej mamy. Jak byłem w domu, gdy płakałem, mama biegła do mnie, żeby sprawdzić co się ze mną dzieje – a ja tu płaczę, wyję – nikt nie reaguje.

Mówią, że wzmocnią mi piszczenie jak do mnie przyjdą. Przestaję płakać, wchodzę w system paniki i zamarcia – lepiej być cicho, nie wołać mamy, zawsze może przyjść inny drapieżnik.

Nikt mnie nie obroni. Nie ma mamy.

Nie piszczę i wyję, aby sprawić Ci jakieś problemy – ja chcę mamy.

Jestem jeszcze dzieckiem. Wszystko jest nowe, nowe miejsce, nowe zapachy, nowe powierzchnie i mam tylko Ciebie. Tylko z Tobą czuję się bezpiecznie. Naucz mnie jak czuć się lepiej, jak mieć pewność, że wrócisz.

Daj mi możliwość nauczenia się nowego domu i daj mi czas na przyzwyczajenie do nowej sytuacji. Proszę, nie pozwól mi płakać, nie zostawiaj mnie na dłużej niż jestem w stanie wytrzymać – bo, to sprawi, że każde Twoje wyjście będzie mnie bolało psychicznie i fizycznie – a wtedy będę płakać, wzywać Cię, bać się samotności.

Pomóż mi żyć bez strachu.